Aankomst Yokjakarta & bezoek Borobudur/Prambanan
Door: Liesened
Blijf op de hoogte en volg Liesbeth & Eddy
17 Februari 2012 | Indonesië, Batavia
Woensdag 15 februari
maandagavond zijn we voor de laatste keer met z n tweeën naar ons favoriete eettentje in Cimahi geweest. toen we binnenkwamen was alles mooi rood versierd en er was life music i.v.m Valentijn. Eddy had een verzoeknummer ingediend (I Will always love you van Whitny Houston: deze week overleden) en de zangeres zong het prachtig, ik heb nog nooit zo n romantische valentijn gehad.(eerlijk gezegd doen we er nooit iets aan) Na het eten, het was weer super lekker, wilde het bedienend personeel met ons op de foto ook de manager, dat is wel zo apart en op het laatst heb je bijna kramp in je kaken van het glimlachen maar ja als we ze daar een plezier mee doen, vooruit dan maar. De reden dat ze graag met ons op de foto willen is omdat hier weinig buitenlanders komen, als we naar Yokyakarta en Bali gaan is dat niet meer aan de orde want daar komen veel buitenlanders dus dan is het afgelopen met de fotoshoots.
De reis met de trein van Bandung naar Yogyakarta was in een woord geweldig, we hadden besproken plaatsen, met airco, een voetenbankje en een kussen. Gedurende de acht uur durende reis konden we steeds van alles bestellen, ook was er beveiliging op de trein. je kunt ook met een goedkopere trein gaan maar daarin nemen de mensen hun hele hebben en houwen mee, ook dieren, als er dan een geit aan je haar zit te knabbelen omdat hij denkt dat het een bos stro is en alle plaatsen zijn bezet is het een lange reis, dit was wat comfortabeler. Onderweg zie je een prachtig panorama, afwisselend rijstvelden, mooie tempels en palmbomen. We reden hoog in de bergen en en we hebben enorm van de treinreis genoten.
In Yogyakarta zitten we in een leuk guest house dat helemaal op de ecologische toer is, dat is een uitzondering hier in Indonesië, waar niemand echt met de natuur begaan is, als je tenminste ziet wat en waar ze alles neergooien.
Vanmorgen zijn we na een heerlijk ontbijt met vers fruit (wat wel heerlijk maar ook dubieus is, want het wordt afgespoeld met gewoon water en inderdaad we zaten meteen in de krampen) met de betjak naar de Kraton gegaan, ik vond het eerst doodeng en ik vond het ook heel zielig voor de betjak driver om ons rond te fietsen, maar toen we even op weg waren was het heerlijk. Je ziet een hoop van de stad en het gaat lekker piano aan. de kraton was prachtig het is gebouwd omstreeks 1700 en in 1920 helemaal gerestaureerd het is het verblijf van de tiende dynastie van de sultan en die woont daar bijzonder aangenaam. de laatste van de vijf dochters van de sultan is vorige maand getrouwd en ze hebben in de Kraton een feest voor zesduizend mensen gegeven een week lang, ik denk dat ik er dan wel genoeg van zou hebben. daarna zijn we naar een grote Mall gegaan, Mardy onze betjak driver (hij had zich meteen voor de hele dag beschikbaar gesteld) bracht ons er naar toe, ongelooflijk, je kijkt je ogen uit. Daarna zijn we naar een expositie voor batik kunst geweest, prachtig, we hebben een doek gekocht, waarschijnlijk te duur, maar we vonden het mooi en we steunen met de aankoop een goed doel, waarschijnlijk hunzelf maar soeda dat geeft ook niet.
Daarna heeft Mardy ons nog een stuk door Yokyakarta gereden en hij bood zich meteen weer aan voor morgen, maar dan gaan we naar de Borobudur en zoals de schoonmoeder van mijn zus altijd zegt: je kunt niet met de kont op twee kermissen tegelijk zitten. nu gaan we lekker showeren en dan heerlijk uit eten. Heeft de dooi al ingezet bij jullie? lieve groet
Vrijdag 17 februari
vanmorgen zijn we om acht uur al vertrokken naar de Borobudur. Imman is onze chauffeur hier in Yokyakarta, hij rijdt niet zo duivels hard als Herry, dus dat was wel prettig. De Borabudur is echt geweldig, heel overweldigend, zo groot en mooi. het was wel een hele klim maar echt de moeite waard. De tempel is gebouwd rond 780 na Chr. En het moest het grootste bedevaartoord voor Boeddische pelgrims worden. Na 80 jaar was de bouw van het tempelklooster op de berg voltooid. De tempel heeft echter maar honderd jaar als bedevaartsoord gediend, want om onduidelijke redenen, waarschijnlijk een uitbarsting van de vulkaar Merapi, trok iedereen hier weg en langzaam overwoekerde tropische vegetatie de Borabodur. Ruim duizend jaar raakte het in de vergetelijkheid. In 1814 werd het tempelcomplex op nieuw ontdekt, maar pas in 1907 begon een planmatige restauratie. Nadat we er drie uur hadden rondgewandeld, zijn we naar de volgende tempel gegaan , de Prambanan, deze is ook in de 9e eeuw gebouwd en de bedoeling was dat hij alle andere tempels zou overtreffen, het moest hetgrootste en mooiste tempelgebouw voor Hindoes worden. Echter ook deze tempel is na enige decennia in verval geraakt. In 1549 is het bestaande comlex vrijwel geheel verwoest door een aardbeving. Het is een mooie geschiedenis die onze gids ons vertelde, jammer genoeg begon het te regenen en zijn we vroeger dan de bedoeling was, terug gegaan. De Prambanan is net als de Borobudur in verval geraakt en later door Nederlanders gerestaureerd, helaas is bij de laatste vulkaan uitbarsting van de Merapi in 2006 weer veel vernield. Het blijft een kostbare zaak om deze wereldmonumenten in goede staat te houden. Daarna zijn we naar een zilverfabriek gegaan en hebben we het proces van zilversmeden gezien, naderhand natuurlijk de winkel, waar de mooiste sieraden lagen, very expensive dus we hebben niets gekocht. Nu we zitten we lekker uit te rusten, want het was een lange vermoeiende dag, maar wel onvergetelijk. Groetjes.
P.s we kunnen er helaas op dit moment niet veel foto's opzetten, want we hebben geen beschikking over een p.c. (deze zijn via de IPhone er op gezet).
maandagavond zijn we voor de laatste keer met z n tweeën naar ons favoriete eettentje in Cimahi geweest. toen we binnenkwamen was alles mooi rood versierd en er was life music i.v.m Valentijn. Eddy had een verzoeknummer ingediend (I Will always love you van Whitny Houston: deze week overleden) en de zangeres zong het prachtig, ik heb nog nooit zo n romantische valentijn gehad.(eerlijk gezegd doen we er nooit iets aan) Na het eten, het was weer super lekker, wilde het bedienend personeel met ons op de foto ook de manager, dat is wel zo apart en op het laatst heb je bijna kramp in je kaken van het glimlachen maar ja als we ze daar een plezier mee doen, vooruit dan maar. De reden dat ze graag met ons op de foto willen is omdat hier weinig buitenlanders komen, als we naar Yokyakarta en Bali gaan is dat niet meer aan de orde want daar komen veel buitenlanders dus dan is het afgelopen met de fotoshoots.
De reis met de trein van Bandung naar Yogyakarta was in een woord geweldig, we hadden besproken plaatsen, met airco, een voetenbankje en een kussen. Gedurende de acht uur durende reis konden we steeds van alles bestellen, ook was er beveiliging op de trein. je kunt ook met een goedkopere trein gaan maar daarin nemen de mensen hun hele hebben en houwen mee, ook dieren, als er dan een geit aan je haar zit te knabbelen omdat hij denkt dat het een bos stro is en alle plaatsen zijn bezet is het een lange reis, dit was wat comfortabeler. Onderweg zie je een prachtig panorama, afwisselend rijstvelden, mooie tempels en palmbomen. We reden hoog in de bergen en en we hebben enorm van de treinreis genoten.
In Yogyakarta zitten we in een leuk guest house dat helemaal op de ecologische toer is, dat is een uitzondering hier in Indonesië, waar niemand echt met de natuur begaan is, als je tenminste ziet wat en waar ze alles neergooien.
Vanmorgen zijn we na een heerlijk ontbijt met vers fruit (wat wel heerlijk maar ook dubieus is, want het wordt afgespoeld met gewoon water en inderdaad we zaten meteen in de krampen) met de betjak naar de Kraton gegaan, ik vond het eerst doodeng en ik vond het ook heel zielig voor de betjak driver om ons rond te fietsen, maar toen we even op weg waren was het heerlijk. Je ziet een hoop van de stad en het gaat lekker piano aan. de kraton was prachtig het is gebouwd omstreeks 1700 en in 1920 helemaal gerestaureerd het is het verblijf van de tiende dynastie van de sultan en die woont daar bijzonder aangenaam. de laatste van de vijf dochters van de sultan is vorige maand getrouwd en ze hebben in de Kraton een feest voor zesduizend mensen gegeven een week lang, ik denk dat ik er dan wel genoeg van zou hebben. daarna zijn we naar een grote Mall gegaan, Mardy onze betjak driver (hij had zich meteen voor de hele dag beschikbaar gesteld) bracht ons er naar toe, ongelooflijk, je kijkt je ogen uit. Daarna zijn we naar een expositie voor batik kunst geweest, prachtig, we hebben een doek gekocht, waarschijnlijk te duur, maar we vonden het mooi en we steunen met de aankoop een goed doel, waarschijnlijk hunzelf maar soeda dat geeft ook niet.
Daarna heeft Mardy ons nog een stuk door Yokyakarta gereden en hij bood zich meteen weer aan voor morgen, maar dan gaan we naar de Borobudur en zoals de schoonmoeder van mijn zus altijd zegt: je kunt niet met de kont op twee kermissen tegelijk zitten. nu gaan we lekker showeren en dan heerlijk uit eten. Heeft de dooi al ingezet bij jullie? lieve groet
Vrijdag 17 februari
vanmorgen zijn we om acht uur al vertrokken naar de Borobudur. Imman is onze chauffeur hier in Yokyakarta, hij rijdt niet zo duivels hard als Herry, dus dat was wel prettig. De Borabudur is echt geweldig, heel overweldigend, zo groot en mooi. het was wel een hele klim maar echt de moeite waard. De tempel is gebouwd rond 780 na Chr. En het moest het grootste bedevaartoord voor Boeddische pelgrims worden. Na 80 jaar was de bouw van het tempelklooster op de berg voltooid. De tempel heeft echter maar honderd jaar als bedevaartsoord gediend, want om onduidelijke redenen, waarschijnlijk een uitbarsting van de vulkaar Merapi, trok iedereen hier weg en langzaam overwoekerde tropische vegetatie de Borabodur. Ruim duizend jaar raakte het in de vergetelijkheid. In 1814 werd het tempelcomplex op nieuw ontdekt, maar pas in 1907 begon een planmatige restauratie. Nadat we er drie uur hadden rondgewandeld, zijn we naar de volgende tempel gegaan , de Prambanan, deze is ook in de 9e eeuw gebouwd en de bedoeling was dat hij alle andere tempels zou overtreffen, het moest hetgrootste en mooiste tempelgebouw voor Hindoes worden. Echter ook deze tempel is na enige decennia in verval geraakt. In 1549 is het bestaande comlex vrijwel geheel verwoest door een aardbeving. Het is een mooie geschiedenis die onze gids ons vertelde, jammer genoeg begon het te regenen en zijn we vroeger dan de bedoeling was, terug gegaan. De Prambanan is net als de Borobudur in verval geraakt en later door Nederlanders gerestaureerd, helaas is bij de laatste vulkaan uitbarsting van de Merapi in 2006 weer veel vernield. Het blijft een kostbare zaak om deze wereldmonumenten in goede staat te houden. Daarna zijn we naar een zilverfabriek gegaan en hebben we het proces van zilversmeden gezien, naderhand natuurlijk de winkel, waar de mooiste sieraden lagen, very expensive dus we hebben niets gekocht. Nu we zitten we lekker uit te rusten, want het was een lange vermoeiende dag, maar wel onvergetelijk. Groetjes.
P.s we kunnen er helaas op dit moment niet veel foto's opzetten, want we hebben geen beschikking over een p.c. (deze zijn via de IPhone er op gezet).
-
17 Februari 2012 - 11:14
Rob:
Het lijkt net alsof jullie voor Spoorloos naar iemand op zoek zijn! ;-)
Mooie foto's gemaakt en ik vond het ook erg leuk om mijn verre familie eens te zien!! -
17 Februari 2012 - 12:42
Frouwkje:
wat kan jij mooi beeldend/vertellend schrijven, ik geniet er echt van
en zie het helemaal voor me.
lieve groet semmol en frouwkje -
17 Februari 2012 - 15:52
Marian:
hoi,
wat komen jullie op prachtige plekken waar de gemiddelde toerist niet komt. Het roept herinneringen op vooral de ritten over slechte wegen in een moordend tempo. leuk om de verslagen te lezen. we wensen jullie nog een gezellige tijd met veel indrukken. -
17 Februari 2012 - 20:41
Wim En Ingrid:
Dag Lies en Ed,
Wat een verhalen! Het zijn echte reisverslagen, helemaal in "de stijl van Liesbeth" :-) Jullie genieten en zien ontzettend veel, dat is duidelijk. Op deze manier genieten wij mee. En nog een lekkere lange tijd te gaan....ENJOY! Lieve groet van ons. -
17 Februari 2012 - 20:47
Geert En Laura:
lieve pap en mam,
wat weer een fijne dagen!
nu in Yogjakarta alweer.ben benieuwd wat jullie hierna gaan doen!
liefs -
18 Februari 2012 - 03:42
Roger:
Mooie rok Eddy !
(stiekem heel erg jaloers op die schitterende reis die jullie aan het maken zijn) -
18 Februari 2012 - 21:43
Roza De Roover:
Hoi Liesbeth en Eddy
Met plezier lees ik jullie reisverslagen.
Ben net terug van een heerlijke ( wel erg koude, heerlijke warme laatste dag ) wintersportvakantie. Daar ben ik begonnen aan het boek Asta's ogen. Het gaat over een Nederlands Indisch gezin die op Java woont in Soerabaja, het erg goed hebben, maar tijdens de 2e wereldoorlog en daarna na de onafhankelijkheid van Indonesie, naar Nederland verhuizen. Het is een waar gebeurd verhaal met foto's van de familie. Echt een aanrader als jullie het nog niet gelezen hebben. Morgen, zondag, nog steeds geen tennis. Misschien vanaf maandag. Je staat er mooi op voor de Borobudur Ed!! Groetjes en blijven genieten mensen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
